Punicorum Libri Septemdecim 17

	Punicorum Libri Septemdecim 17

70. _sacros montes_, vid. ad III, 501.     71. _arce Herculea_, Sagunto. cf. I, 273, vel Alpibus; vid. III,     496.     --_celsius_, expugnatu difficilius, _stat_, est.     72. _colles_ contemtim dicit Alpes.     73. _det inania famæ_, vanas res a se gestas laudibus efferat et     celebret, Drak. qui confert VII, 217; XI, 140; XVI, 44, et monet,     alio sensu ita dixisse Hor. Sat. II, 2, 95, ubi vid. Bentl.     75 sq. Hæc δεινῶς dicta.     77. Cf. ad II, 574.       71. _Transiliunt, discant_ Put. _stet_, vel mox _et majus si       scandere_ corrig. N. Heins. reclam. Lefeb., quia mutatio modorum       passim sit obvia.       73. _vestros_, non _nostros_, Col. et R. 2.       74. _fusa_ ed. Paris. Colinæi, errore typogr., quem D. Heins. et       Dausq. fideliter descripsere.   Scire libet, nova nunc nobis atque altera bellum   Carthago, anne eadem mittat, quæ, mersa sub æquor,   Ægates inter vasto jacet obruta ponto.≫                           80     78 sq. Liviana verba c. 41, _Experiri juvat, utrum_, etc.       78. _nova num_ corrig. N. Heins. citra necessitatem. Conf. v. 72,       806, et quos Drak. laudat Perizon. Diss. de Dict. Cret. §. 40, et       Bentl. ad Hor. Serm. II, iii, 166; _vobis_ R. 2.     Hæc ait, atque agmen Ticini flectit ad undas.   Cæruleas Ticinus aquas, et stagna vadoso   Perspicuus servat turbari nescia fundo,   Ac nitidum viridi lente trahit amne liquorem.   Vix credas labi; ripis tam mitis opacis                           85   Argutos inter volucrum certamine cantus,   Somniferam ducit lucenti gurgite lympham.     81. Amplificavit narrationem Liv. XXI, 45 sq., et Polyb. III, 65.     82... 84. Notio aquæ liquidæ variis modis exornatur more Silii.     85. _ripis_, inter ripas.     --_mitis_, lenis, placide manans, ut VIII, 537; XVI, 642, et ap.     Virg. Æn. VIII, 88.     86. _Cantus arguti_ dicuntur _volucrum certamine_, h.e. certatim,     vel magno concentu canentium volucrum: quo sensu voces _agmen_ et     _certamen_ a poetis usurpari, nota res est; Ern. Præstiterit,     opinor, vulgata lectio _Argutos inter, volucrum certamina, cantus_,     ut _cantus_ per adpositionem dicantur _volucrum certamina_, quatenus     hæ certatim canant.     87. _Somniferam lucenti_, propter cantum avium et lene murmur aquæ,     Drak. Conf. Horat. Epod. II, 28, al.       86. _certamine_ Col. Put. Parm. Vulgatum _certamina_ servavit       Lefeb. Recte opinor.     Jamque sub extremum noctis fugientibus umbris   Lux aderat, Somnusque suas confecerat horas.   Explorare locos consul, collisque propinqui                       90   Ingenium, et campis quæ sit natura, parabat.   Par studium Pœno, similesque in pectore curæ.   Ergo aderant, rapidis equitum comitantibus alis.     89. _suas_, justas.     91. _Ingenium_, ut _natura_, indoles, situs, φύσις, ut XIV, 284.     Plura exempla dabit Drak. ad h.l. et ad XVI, 46, it. Duker. et     Freinsh. ad Flor. II, 6, n. 6.       88. _fugientibus_ prisci tantum non omnes; nec opus tot exemplis,       quot congessit Drak. _fulgentibus_ R. 3, et alii recentt. probb.       Barth. et Dausq. quia abeunte nocte splendor auroræ umbris       intermicet.       89. _duas horas_ conj. uterque Heins., h.e. vigilias. Sed hanc       notionem incertam esse, et noctem apud Romanos quatuor vigiliarum       fuisse, nec minus æstate quam hieme duodecim horas habuisse, docet       Drak. conf. not. ad VII, 154 sqq.       91. _campi_ frustra emend. Burm. ob præc. _collis_: quasi poetam       non deceret orationem variare.     Verum ubi commoto docuerunt pulvere nubes,   Hostem ferre gradum; et propius propiusque sonoro                 95   Quadrupedum cornu tellus gemit; ac simul acer   Vincentum lituos hinnitus sævit equorum:   Arma, viri, rapite arma, viri; dux instat uterque.   Ambobus velox virtus, geminusque cupido   Laudis, et ad pugnas Martemque insania concors.                  100     94. Cf. Liv. XXI, 46; et similia loca Virg. Aen. IX, 33... 39; XI,     597... 607, et 908 seq.     95. _ferre_, inferre, _gradum_, adcedere.     97. _sævit_, ut XIII, 600, et ap. Virg. Æn. V, 257; cf. Heins. ad     Val. Fl. IV, 455.     98. Cf. XII, 169; N. Heins. ad XI, 133, vel, ubi eadem exempla     congessit, ad Ovid. Met. XI, 377, et Cerda ad Virg. Æn. VII, 460.     99. _velox virtus_, alibi _ignea_ et _vivida_.     --_geminus_, similis, par, ut passim ap. Cic. Sic et mox _concors_.     Ter eadem sententia exprimitur.       98. _capite_ Col. ut VIII, 275; XII, 169. Sed τὸ _rapite_, ut VI.       210, efficacius esse, monet N. Heins. ad h.l. et ad Ovid. Met. II,       603.       100. _consors_ conj. N. Heins. et v. 101: _dirimebat, adacto       Quantum inp. valet deprendere_, ut ap. Cæs. B. Civ. III, 51. Sed       telum tormentumve, non nodum adigi, a Schmid. jam notatum video:       _et prendere_ Put.     Haud mora: jam tantum campi dirimebat ab ictu,   Quantum inpulsa valet comprendere lancea nodo;   Quum subitum liquida, non ullis nubibus, æthra   Augurium mentes oculosque ad sidera vertit.   Accipiter, medio tendens a limite solis,                         105   Dilectas Veneri, notasque ab honore Diones,   Turbabat violentus aves; atque unguibus idem,   Idem nunc rostro, duris nunc ictibus alæ,   Ter quinas dederat sæva inter vulnera leto.     101. Cf. XII, 651; Virg. Æn. XI, 608 seq., et loca Hom. Iliad.     ο, 357; π, 589; φ, 251, quæ jam comparavit Drak. qui docet, hoc     spatium δουρηνεκές dici Iliad. κ, 357, ut, quod longius sit,     μεταίχμιον, de quo vid. Schol. Eurip. ad Alcest. 91, et Phœniss.     1246.     102. _nodo_, vid. ad I, 318.     103. sq. Variavit et in usum suum convertit locum Virg. Æn. XII, 244     sq. Alia prodigia, quæ Romanis terrorem injecerint, memorat Liv.     XXI, 46.     105. _medio a limite solis_, a m. spatio, seu via, quæ soli     conficienda est, adeoque a medio cælo, seu meridie.     106. _Dione_, mater Veneris, et ipsa quoque Venus, vid. Barth. ad     Stat. Silv. III, 5, 79; et Schwebel. ad Bion. I, 93.       105. _limine_ R. 3; Parm. Med. non improb. N. Heins. Cf. eum et       Burm. ad Virg. Æ. VI, 255. Sed quis unquam dixit, a _medio_ limine       solis venire?       106. _ab honore_ scripti et editi ante Nicandrum, qui primus _in       h._ dedit.   Nec finis, satiasve, novi sed sanguinis ardor                    110   Gliscere; et urgebat trepidam jam cæde priorum,   Incertamque fugæ, pluma labente, columbam;   Donec Phœbeo veniens Jovis ales ab ortu   In tenues tandem nubes dare terga coegit.   Tum victrix lætos signa ad Romana volatus                        115   Convertit; prolesque ducis qua parte decora   Scipio quassabat puerilibus arma lacertis,   Clangorem bis terque dedit, rostroque coruscæ   Perstringens conum galeæ, se reddidit astris.     115. _lætos_, Romanis fausta portendentes.     116, 117. Ornate pro, ubi Consulis filius armatus stabat. Confer     infra ad vers. 456 seq.       110. _satiasve_ corrig. Dausq. quod prob. N. Heins. et recepere       Drak. ac Lefeb. Recte, puto, quia _saties_, si dubiam lectionem       loci Plin. VIII, 51, exceperis, non nisi ap. Juvenc. I, 637; III,       216, occurrit.       115. _jactos volatus_ R. 3; _lævos_ conj. N. Heins. h.e.       a sinistra conspectos, quod felix augurium videbatur Romanis, ut a       dextra Græcis. At _lætum_, seu faustum omen erat potius fuga       accipitris, non aquilæ volatus; quod Drak. jam adnotasse video.       119. _Præstringens_ ex Oxon. recepit Drak. auctore N. Heins. qui       ubivis hanc scripturam intrudunt; vid. ad I, 358, et conf. v. 352;       V, 24, 274; Virg. Æn. X, 344 al.     Exclamat Liger (huic Superos sentire monentes                  120   Ars fuit, ac penna monstrare futura magistra):   ≪Pœne, bis octonos Italis in finibus annos,   Audaci similis volucri, sectabere pubem   Ausoniam, multamque feres cum sanguine prædam:   Sed compesce minas; renuit tibi Daunia regna                     125   Armiger ecce Jovis: nosco te, summe Deorum:   Adsis o, firmesque tuæ, Pater, alitis omen.   Nam tibi servantur, ni vano cassa volatu   Mentitur superos præpes, postrema subactæ   Fata, puer, Libyæ, et majus Carthagine nomen.≫                   130     120. Liger (quod nomen, a Galliæ fluvio ductum, occurrit etiam ap.     Virg. Æn. X, 596), ex numero columbarum, ab accipitre occisarum,     auguratur æque ac Calchas ap. Hom. Iliad. Β, 321 sq., et Ovid. Met.     XII, 13 sq., quod Drak. jam observasse video.     --_Superos sentire_, voluntatem deorum cognoscere.     --_monere et monita_ vocabb. propria de vatibus, oraculis et diis,     qui vel somniis, vel prodigiis aliisque signis futura significant,     vid. Ind. et Drak. ad V, 117, et X, 373; quibus locis laudat Heins.     ad Ovid. Met. XIII, 216; Gronov. Diatr. Stat. c. 56, et Broukh. ad     Tibull. I, vi, 50; III, iv, 2; Add. Burm. ad Val. Fl. I, 29, 231, et     ad Ovid. Met. II, 639.  [“X, 373” recte X, 372]     121. _penna magistra_, ut _natura magistra ac duce_, et alia.     --_penna_ pro avibus earumque volatu, vid. ad III, 344.     125. Aquila innuit, Jovem tibi imperium Italiæ recusare.     126. _Nosco te_, ut ap. Virg. Æn. XII, 260.     127. Hæc desumta ex Virg. Æn. VIII, 78; Drak. lectores remittit ad     Turneb. Adv. XIII, 16, et Burm. Jov. καταιβ. c. 9.     130. _puer_, cf. ad v. 454.     --_majus Carthagine nomen_, cognomen Africani, quod Africam, non     solam Carthaginem, armis subactam declarabat. Cf. Bentl. ad Hor.     Epod. IX, 25.     Contra læta Bogus Tyrio canit omina regi,   Et faustum accipitrem, cæsasque in nube volucres   Æneadis cladem et Veneris portendere genti.   Tum dictis comitem contorquet primus in hostes,   Ceu suadente Deo, et fatorum conscius, hastam.                   135     133. _Veneris genti_, Romanis, qui in Veneris tutela sunt, ut     columbæ.     134. Cf. Virg. Æn. IX, 52, et XII, 266 sq.     --_dictis comitem_, ἐμμαπέως, ut I, 304, et IX, 569; Drak. Cf.     Burm. ad Val. Fl. V, 601.       131. _omina_ R. 3; Parm., Veneta tam Marsi quam Martini Herbipol.,       et Junt. probb. Heinsiis, Draken. et Lefeb. Vulgo _læta omnia_ ut       ap. Liv. XXXI, 7, et _fœda omnia_ ibid. c. 12.   Illa volans patuli longe per inania campi   Ictum perdiderat spatio, ni, fusus habenas,   Dum primæ decus adfectat decerpere pugnæ,   Obvia quadrupedis præceps Catus ora tulisset.     137. _Ictum perdiderat_, h.e. perdidisset hasta, ut, ἅλιον βέλος     ἔκφυγε Iliad. Λ, 376.     --_Perdere_ dicimur, quæ inrita sunt et fine suo excidunt, vel quæ     sine utilitate profundimus, nec in rem nostram convertimus,     quorumque eventus et spes nos frustratur, v.c. _vulnera_, Stat. Th.     VIII, 415; _lacrimas_, _ævum_, _jactus_, ibid. II, 656; V, 136; X,     393; _ictus_ Lucan. VI, 197; _mortem p._ (h.e. inultum mori, ut nec     amicis id expediat, nec hostibus noceat), inf. v. 605, ubi N. Heins.     et Drak. laudant Senec. Agam. 519; Lucan. III, 706; Stat. Th. IX,     58; Auct. ad Herenn. IV, 44 (_Decius amisit vitam, at non     perdidit_), et Burm. ad Petron. 82.     --_fusus habenas_, pro _fusis habenis_, ut XIII, 172; sic _fusa     comas_ XIV, 570; Val. Fl. III, 315; _f. barbam_, Virg. Æn. X, 838.     138. _decerpere decus_, ut δρέπειν τιμὴν ap. Pind. Pyth. I, 95.       137. _Ictum_ Col. Vulgo _Letum_; quod non minus probum. Dausq.       interpretatur: vires _leti_ inferendi perdiderat, ut contra       dicitur hasta _letum ferre_, προπέμπειν φόνον; vid. not.   Sic elanguescens, ac jam casura, petitum                         140   Invenit vulnus, cædemque adcepit ab hoste   Cornus, et oblatæ stetit inter tempora frontis.   Incurrunt acies, magnoque fragore per æquor   Suspendunt cuncti frenis sublime reductos   Cornipedes, ultroque ferunt: erectus in auras                    145   It sonipes, rapidaque volans per aperta procella   Tenuia vix summo vestigia pulvere signat.     141. _adcepit cædem_, vulnerandi et occidendi occasionem, _ab     hoste_, qui sagittæ occurrebat.     144. _cuncti_ equites _suspendunt_ equos, h.e. habenas ita     adducebant, ut equi in priores pedes se elevarent et quasi     penderent. Drak. citat Stat. Th. VI, 504.     146. _procella_, impetu.     147. Drak. comparat III, 308; XIII, 327; XIV, 508; Hom. Iliad. Υ,     226; Virg. Æn. VII, 808 sq.; Stat. Th. VI, 638 sq.; Ovid. Met. X,     654; Claud. Cons. Hon. III, 197, et al.     --_summo vestigia pulvere signat_, verba Maroniana, Ge. III, 171;     cf. inf. XVI, 485.       141. _accepit_ Col. Vulgo _recepit_, quod Cell. exponit: hasta,       jam invalidior spatio facta, non tam intulit cædem, quam recepit       et admisit ex occursu Cati.       144. _cunei_ opinabatur N. Heins. ut v. 516; I, 454; XV, 739; quum       de equitatu etiam et copiis navalibus hæc vox adhibeatur a Claud.       in Rufin. II, 352, et Cons. Hon. IV, 625; Stat. Th. V, 426, et       inf. XIV, 540. Nihil muto cum Drak.       145. _ultroque ruunt_ conj. N. Heins. Vulgatum contra eleganter       dictum videbatur Barth. Adv. VI, 3, quasi ferentes ipsi ultro       denuo ferant.   Boiorum ante alias, Cryxo duce, mobilis ala   Arietat in primos, obicitque inmania membra.   Ipse, tumens atavis, Brenni se stirpe ferebat                    150   Cryxus, et in titulos Capitolia capta trahebat;     148. _Boios_ in Gallia olim Celtica, seu Lugdunensi, et quidem in     Burbonio potissimum agro habitasse, eorumque alios Sigoveso duce     Boiohemum et, a Marcomannis inde pulsos, Vindeliciæ ac Norici     partem, quæ ab illis Boioaria, seu Bavaria dicitur, expugnasse;     alios vero, de quibus h.l. agitur, partem Galliæ Cisalpinæ, inter     Padum et Apenninum sitam occupasse, et in partibus Pœnorum stetisse,     ex Livio aliisque nota res est.     --_Boios_ a Romanis ad Pœnos defecisse, eorumque regulum _Magilum_,     vel _Magalum_ fœdus cum Hannibale junxisse, memorant Polyb. III, 40,     44, et Liv. XXI, 29; eos vero in prælio ad Ticinum (de quo vid.     _Guischard, Mem. milit._ T. I, c. 5) adfuisse, nemo memoriæ prodidit     præter Silium, qui vel alios, quorum scripta interciderunt, vel suum     quoque ingenium sequutus est, quo spectant etiam ea, quæ de Cryxo,     ejus nomine, habitu et certamine cum Scipione tradit, quæ ex     historia pugnæ Virdomari, Gallorum regis, cum Marcello (vid. Plut.     Marcell. p. 300. sq.) hausisse videtur; Lenz.     149. _Arietat_, inruit, ut ap. Virg. Æn. XI, 890.     --_in primos_, Romanorum προμάχους.     --_inmania membra_, conf. ad V, 110 sq.     150. Historia notissima (cf. ad I, 624 sq.) et insculpta clipeo, in     Britannia reperto, quem Drak. delineandum curavit.     --_Brenni_, Gallorum Senonum ducis.     151. _in titulos trahebat_, sibi gloriæ ducebat.     --_Capitolia capta_, de conatu et jactanter pro, obpugnata, ut     _tenebant_ ap. Virg. Æn. VIII, 657.       148. _Cryxo_ ex emend. N. Heins. recepit Drak. _Crixo_ scripti et       edd. antt. In recent. _Chrixo_ et _Chryxo_. Forte leg. _Brixo_, a       _Brixello_, Boiorum opp. in Gallia Cispad.       150. Vulgatam distinct. _membra Ipse tumens, atavi B._ mutavit       N. Heins. qui et _atavis_ pro _atavi_, et mox _in titulis_       legendum monuit. Prius recepit Draken. quem secutus sum; _tumens       satavi_ Med.   Tarpeioque jugo, demens! et vertice sacro   Pensantes aurum Celtas umbone gerebat.   Colla viri fulvo radiabant lactea torque,   Auro virgatæ vestes, manicæque rigebant                          155   Ex auro, et simili vibrabat crista metallo.     153. Vid. ad I, 407.     --_umbone_, clipeo, qui Gallis oblongus est.     --_gerebat_ insculptos.     154. Hæc sublecta Virg. Æn. VIII, 659 sqq., ubi vid. Heyne.     Comparant etiam Æn. IV, 138 sq.; VI, 144.     --_Colla lactea_, ut XVI, 520 et ap. Virg. Æn. VIII, 660; X, 137,     alias _nivea_, _marmorea_, _eburnea_, etc.; conf. N. Heins. et Drak.     ad XII, 245, 246; Jani et Bentl. ad Hor. Od. I, xiii, 2.     --_fulvo_, aureo.     [155.] De _vestibus virgatis_, ῥαβδωτοὶς (nobis _gestreifte     Gewander_), cf. Diodor. V, 30; XII, 21; Burm. ad Val. Fl. II, 159,     et, quos Drak. laudat, VV. DD. ad Virg. Æn. VIII, 660; Scalig. ad     Varr. L. L. p. 67; Salmas. ad Vopisc. Carin. c. 20; Spanh. ad     Callim. H. in Dian. v. 12; Jungerm. ad Polluc. VII, §, 53. Perperam     Lefeb. exponit gall. _galonnees_, a _virga_, _galon_, germ. _Band_,     _Borte_.     156. _crista_ non λοφος, sed κόρυς, quod inutili eruditionis     adparatu probat Daniel Heinsius.     --_vibrabat_, vid. ad I, 539. 157. _Camertes_, seu _Camerini_,     Umbri, quorum urbs Camers, seu Camerinum (hod. _Camerino_) in     montibus qui Picenum ab Umbria dirimunt.       153. _gerebat_, non _ferebat_, Col. et Put.       156. _rubrabat_ Ox. _rutilabat_ ed. Nutii Antwerp.     Sternitur inpulsu vasto perculsa Camertum   Prima phalanx; spissæque ruunt conferta per arma   Undæ Boiorum: sociata examina densent   Infandi Senones; conlisaque quadrupedantum                       160   Pectoribus toto volvuntur corpora campo.     159. _Undæ_ ut ap. Virg. Ge. II, 462; Juv. III, 244; Stat. Th. II,     224, et aliis locis, a Drak. cit. Sic quoque _torrens_ XIII, 760, et     _undans vulnus, unda sanguinis_, etc.; X, 240, 245.     160. _Infandi Senones_, cf. I, 624 sq.       159. _et sociata_ conj. N. Heins.       --_densent_ scripti et priscæ edd. vid. Intpp. ad Virg. Georg. I,       248, 419; Æn. VII, 794; X, 432; XI, 650; XII, 264; Bentl. et Jani       ad Horat. Od. I, xxviii, 19; Creech. ad Lucret. I, 393, et, quos       Draken. laudat, Gifan. Ind. Lucret., Prisc. Gramm. VIII, p.m.       336; Heins. ad Ovid. Met. XIV, 369; et Fast. III, 820; ad Val. Fl.       III, 207; VII, 629; ad Claud. Cons. Hon. IV, 325; et ad Prudent.       Cathemer. hymn. V, 53. Vulgatum _densant_ primus Wolf. Basileæ       edidit.   Arva natant, altusque virum cruor, altus equorum   Lubrica belligeræ sorbet vestigia turmæ.   Seminecum letum peragit gravis ungula pulsu,   Et circumvolitans tetros a sanguine rores                        165   Spargit humo, miserisque suo lavit arma cruore.   Spicula prima, puer, tumidi, Tyrrhene, Pelori   Purpureo moriens victricia sanguine tingis.     162. Deformitas rei nimis fere ad vivum resecatur.     --_natant_, cruore submersa sunt, Drak.     163. _sorbet_, abscondit, ita replet, ut conspici et cognosci     nequeant. Propr. vestigia sorbent cruorem. Durior, judice Drak.     locutio, quam alibi non notavit. Cf. tamen Lucan. III, 261; IV, 100.     164. _letum peragit_, eos prorsus necat.     165. Verba Maroniana Æn. XII, 339.     167, 168. Sensus est, quod Drak. jam monuisse video, Tyrrhenum     tubicinem, adhuc _puerum_, h.e. juvenem (vid. ad III, 608), occisum     esse a Peloro juvene, qui nunc _prima spicula_ miserit, vel primum     ad bellum venerit. Barth. Cell. et alii _puerum_ male exponunt     filium Pelori: tum _spicula prima_ essent, quæ primum in hoc bello     conjecta sunt. Sed vid. v. 134.     --_tumidi_ tibicinis, buccas inflantis, Cell. Sed est potius,     superbi: nam tibicen h.l. Tyrrhenus esse fingitur, cujus nomen, æque     ac Miseni ap. Virg. more poetarum (vid. ad I, 306, in V.L.)     effictum, et quidem exquisite, quia Tyrrheni tubam invenere.       166. _arma_ Put. Vulgo _ora_, et quidam _ore_.       167. _dumidi_ Colon. _Numidæ_ emend. N. Heins. non improb. Drak.       _Tyrrhena_ R. 2; _Tirena_ Put. _Thyrrhene_ ed. Lefeb.   Nam tibi, dum stimulas cornu, atque in prælia mentes   Adcendis, renovasque viros ad vulnera cantu,                   170   Hæsit barbaricum sub anhelo gutture telum,   Et clausit raucum letali vulnere murmur.   At sonus, extremo morientis fusus ab ore,   Flexa pererravit mutis jam cornua labris.     169 seq. Comparant Virg. Æn. VI, 165; et cum v. 171, Æn. VII, 533.     Sed observa h.l. operosum ornatum.     173, 174. ≪Quumque caput caderet, carmen tuba sola peregit, Et,     pereunte viro, raucum sonus ære cucurrit,≫ verba Ennii, ex quibus     hunc locum, et Stat. Th. XI, 55 (ubi vid. Barth.), desumtum notat     Drak. qui etiam inf. XV, 473, ibique Sen. Thyest. 728 sq., et Iscan.     b. Troj. V, 253 sq., comparat.       169. _dum_, non _quum_, scripti et priscæ edd.       174. _Flexa_ scripti, ut ap. Ovid. Met. I, 98, et Fast. IV, 181;       Virg. Æ. VII, 513; Sen. Œd. 733; Draken. Vulgo _Fessa_, prob.       Dausq. ut sit viribus destituta, flatore ipso conatum destituente.       Male!   Cryxus Picentem Laurumque, nec eminus ambo;                      175   Sed gladio Laurum; Picenti rasilis hasta,   Ripis lecta Padi, letum tulit: avia namque   Dum petit, ac lævo meditatur fallere gyro,   Hasta viri femur et pariter per anhela volantis   Ilia sedit equi, et geminam dedit horrida mortem.                180     176. _rasilis_, polita, ξεστὸς.     178. Cf. Virg. Æn. X, 885.       175. _ambos_ corrig. Barth. Adv. VI, 3. Sed _ambo_ est ant. accus.       ut XVII, 427, ubi Draken. laudat Serv. (add. Pier. et Heins.) ad       Virg. Ecl. VI, 18; Ge. IV, 88; Æn. XII, 342; Gronov. ad Liv. VIII,       3; XXXV, 21.       176. _Dat gladio Laurum_ conj. Barth. _Sed gladius Lauro_       N. Heins. At nihil h.l. deest, modo subintell. ἀπὸ κοινοῦ       _occidit_, vel simile verbum; vid. Gronov. l.c.       179. _femore_ coll. I, 540, suspic. N. Heins. qui plura exempla       congessit ad Ovid. Met. XV, 162. Sed τὸ _per_ ad utrumque       substant. referri potest; _per nuda_ Col. et R. 2; quod recepit       Lefeb. non improb. N. Heins.       180. _et_, quod in Put. est, vulgo omittitur.   Idem, sanguinea Venuli cervice revellens,   Sternit præcipitem tepido te, Farfare, telo;   Et te sub gelido nutritum, Tulle, Velino,   Egregium Ausoniæ decus, ac memorabile nomen,   Si dent fata moras, aut servent fœdera Pœni.                     185     182. _Farfare_, a Farfaro, seu Fabari (hod. _Farsa_), Sabinorum fl.     vid. ad I, 306, in V.L.     183. _Velinus_ amnis et lacus in Sabinis, nunc _Lago di Rieti_, quia     Reate urbs adjacet; _gelido_, quoniam inter montium juga est. Cf.     Heyne ad Virg. Æn. VII, 517, et ibid. Exc. VIII, ad v. 712.     185. _dent_ et _servent_, pro dedissent et servassent.       182. _tepido_ Col. et Ox. Vulgo _trepido_, vulgari variatione.   Tum Remulum, atque olim celeberrima nomina bello   Tiburtes Magios, Hispellatemque Metaurum,   Et Clanium, dubia meditatus cuspide vulnus.     187. Cf. V.L.     --_Hispellum_, urbs Umbriæ, in qua etiam _Metaurus_ fl. unde     _Metauri_ nomen ductum, cf. ad VII, 486, et VIII, 457.     188. _cuspis dubia_, quod Drak. recte contra Barth. Adv. VI, 3,     monet, non est utrimque acuta, ut _anceps ferrum_ et _securis_, quæ     ἀμφίτυπος Q. Calabr. I, 158, dicitur, sed, quam manu tenet homo     dubitans et secum deliberans, quem primum inpetat, ut _dubia cœna,     fames, ala, arcus_ ap. Terent. Phorm. II, ii, 28; Hor. Serm. II, ii,     77; Sen. Thyest. v. 715; Val. Fl. I, 401; IV, 527, ubi vid. Burm.     Ernesti emend. _haud dubia meditatus c. v._ Nec tamen damnat     vulgatam lectionem, quam ita interpretatur: Cryxus collimans, et     cuspidem studiose dirigens; nam qui collimat, is meditatur veluti     vulnus, et adhuc dubius est, feriat scopum, nec ne. Rationem Drak.     quam nos sequuti sumus, improbat V. Cl. quod hic sensus in Cryxum     non cadat, qui non unum præcipue, sed omnes trucidasse dicatur. Enim     vero verba nostra commode referri possunt ad magnam hostium     multitudinem; quam qui adgreditur, ambigere solet, quem primum armis     petat. Malim tamen _meditatum_ legere, de quo vid. Varias lectiones.       182. _tepido_ Col. et Ox. Vulgo _trepido_, vulgari variatione.       186. _Remulum_ Parm. Junt. Ald. Gryph. Nut., ut apud Virg. Æn.       lib. IX, v. 360, 593, 633; XI, 636. Vulgo _Romulum_.       187. _Tyburtes_ Dausq. Lefeb. et alii. _Magios_ e scriptis, R. 3,       et Parm. revocavit N. Heins. Vulgo _Tiburtes magnos_. Poeta autem,       ut v. 184, gentem Tulliam. ita h.l. fratres Tiburtes respexit,       Tiburnum, seu Tiburtum, Coram et Catillum, seu Catilum, Amphiarai       filios, olim _bello_ Æneæ _claros_, et _Tiburis_ (_Tivoli_) prope       Anienem conditores, de quo conf. v. 224, 225; VIII, 364; Heyne       Exc. VIII, ad Virg. Æn. VII, 670 sqq. Cluver. Ital. ant. p. 958;       Solin. c. 2; Jani ad Horat. Od. I, vii, 13; xviii, 2; II, vi, 5;       _Hispellatesque M. Et Clanium_ conj. N. Heins. et recepit Lefeb.       _Metaurum_ Colon. _Mataurumque_ Put. vid. ad VII, 486. Vulgo       _Metaurumque_. Tum versus est hypermetros, ut XVII, 400, et passim       ap. Virg. Ovid. aliosque.       188. _Clanium_ Col. vid. not. ad VIII, 535. _Davium_ R. 3; Parm.       Med. Vulgata lectio _Damum_ debetur Marso; _meditatum_ emend.       Barth. Adv. VI, 3, et recepit Lefeb. ut non ad Cryxum, sed ad       Clanium referatur, qui, dum ferire dubitat, ipse ictum recipit.       Non male, judice etiam Drak.     Nec locus est Tyriis belli, pugnæve, sed omnem   Celticus inplevit campum furor: inrita nulli                     190   Spicula torquentur, statque omne in corpore ferrum.   Hic inter trepidos inmane Quirinius audens,   Cui fugere ignotum, atque invicta mente placebat   Rebus in adversis exceptum pectore letum,   Cuspide flammat equum, ac dispergit gæsa lacerto;                195   Si reserare viam, atque ad regem rumpere ferro   Detur iter; certusque necis petit omnibus ausis,   Quod nequeat sentire, decus: cadit inguine fosso   Teutalus, et vasto quatitur sub pondere tellus.     190, 191. Drak. bene comparat Stat. Th. VIII, 419.     194. Conf. ad V, 594.     195. _Cuspide flammat_, calcaribus incitat; _gæsa_, ut I, 629.     196. _rumpere iter_, cf. ad I, 54.     --_regem_, Cryxum, ducem Boiorum, ut _tyranno_, v. 709, et βασιλῆα     Iliad. π, 660. _Reges_, βασιλεῖς, ἄνακτες, dicuntur omnino potentes     et divites, deinde duces et heroes, regio inprimis sanguine orti, ut     rex _Æneas_, etc., etiam Dii, ut ἄναξ Ἀπόλλων.     198. _decus_ occisi Cryxi, _quod_, cujus fructus, _nequeat sentire_,     percipere, quia _certus necis_ erat.       191. _omni_ volebat Modius.       198. _sancire_ conj. N. Heins.   Obcumbit Sarmens, flavam qui ponere victor                       200   Cæsariem crinemque tibi, Gradive, vovebat   Auro certantem, et rutilum sub vertice nodum.   Sed Parcæ intonsa non exaudita voventem   Ad Manes traxere coma: per candida membra   It fumans cruor, et tellus perfusa rubescit.                     205     200 sq. Sarmenti Gallo apte adfingitur votum Germanis usitatum, de     quo vid. Cluver. ant. Germ. et Lips. ad Tac. Hist. IV, 61, et Germ.     c. 31, _victor_ si foret.     --_ponere_, ἀνατιθέναι, consecrare. D. Heins. et Lefeb. male     exponunt, suspendere in arbore, quæ inde _capillata_, vel     _capillaris_ dicta, teste Festo. Ad eam non nisi Vestalium virginum     capillus deferebatur, vid. Plin. XVI, 44, seu 85.     202. _Nodus_ κορώνη γένος ἐμπλοκῆς. D. Heins.     --_nodum rutilum_, rutili crinis, (qualis Gallis est, de quo vid.     Liv. XXXVIII, 17, et sup. ad III, 608) nisi malis de _aureo nodo et     circulo_ adcipere, de quo vid. Heyne ad Virg. Æn. X, 138, et IV,     138; conf. ad II, 78, in V.L.     --_sub vertice_, posteriore, circa occiput. Commentarii loco sint     verba Tac. Germ. c. 38. ≪Insigne gentis, obliquare crinem, nodoque     substringere... horrentem capillum retro sequuntur, ac sæpe in ipso     solo vertice religant,≫ vid. ibi Intpp.     203. _non exaudita_ a Marte _voventem_, vanum irritumque votum     nuncupantem.     205. _It cruor per membra_, ut VIII, 186; XII, 243, et ap. Virg. Æn.     IX, 434. Confer Draken. ad XI, 396; Heins. et Burmann. ad Valer.     Flacc. II, iii, 233; IV, 217; VI, 724.   At, non tardatus jaculo obcurrente, Ligaunus   Inruit, adversumque viro rotat obvius ensem,   Et ferit insurgens, humero qua brachia lenti   Adnectunt nervi, decisaque vulnere læva   Laxatis paulum moribunda pependit habenis;                       210     206. Ligaunus Quirinii manum, Vosegus collum amputat.     207. _adversum ensem_, ut IX, 626, vid. Burmann. ad Valer. Flacc.     lib. VI, v. 256.     208. _insurgens_, vid. ad v. 610.     209. _vulnere_, ictu.     210. Conf. Virg. Æn. X, 341.       206. _Ligaunus_ scripti. _Licaunus_ et _Lycaunus_ in editis.       _Lygaunus_ ed. Lefeb. qui Celticam putat esse vocem, quæ _nigrum_       et _corvum_ significet.       209. _dextra_ scripti, R. 3; Parm. Med. Sed _læva_ frenum regi       monet Drak. coll. v. 416; Sen. Hippol. 1259, et Barth. ad Stat.       Silv. I, i, 37. Has autem voces sæpius a librariis permutari docet       Gron. ad Sen. l.c. et ad Liv. XXXIII, 9. At manus quoque       simpliciter _dextra_ dicitur.   Dumque micans tremulo conatu lora retentat,   Flectentem adsuetos imitatur nescia frenos.   Demetit aversi Vosegus tum colla, jubaque   Suspensam portans galeam, atque inclusa peremti   Ora viri, patrio Divos clamore salutat.                          215     211. Ludit exemplo Virg. Æn. X, 396 (ubi vid. Intpp.), ut alii, v.c.     Ovid. Met. V, 117; VI, 558 seq. quem contulit Drak.     --_micans_, ut V, 285, et Virg. Æn. X, 398, tremens, palpitans.     --_retentat_, retinet, vel potius iterum tentat, ut in simili loco     Ovid. Met. V, 117; cf. Burm. ad Val. Fl. III, 97.     213. _Demetit_, ut ἔκειρε dixit Sophocl. Ajac. 55, et Apollon. III,     415; ἤμησε Hesiod. Theog. 181; ἐθέρισε et ἀπέθρισε Anthol. L. III,     et alibi. Cf. Drak. ad X, 147; (ubi ex Hom. Iliad. λ, 67, hujus     locutionis colorem ductum putat) Cerda ad Virg. Æn. X, 513; Heins.     ad Ovid. Met. V, 104; Burm. ad Val. Fl. III, 670.       [“X, 147” recte X, 146]     215. Victor exsultabundus exclamat in ipso prælio et ἐπινίκιον, vel     pæana et hymnum canit, more heroum. Cf. v. 262; X, 231, XV, 691;     Virg. Æn. X, 738, ubi vid. Heyne.  [“XV, 691” recte 688]       213. _Vesegus_ Ox. et Put. _Vesogus_ Parm. Vulgo _Vesagus_, et       _Vosegus_ Colon., quem secutus sum, etsi admodum probabilis est       emend. N. Heins. _Vogesus_, quam Drakenb. et Lefeb. recepere.       Corruptela forte inde orta, quod Vogesus Galliæ mons, unde nomen       ductum videtur, scriptoribus medii ævi, v.c. Venant. Fort. VII, 4,       et Gregor. Turon. _Vosagus_ et _Vosacus_ dicebatur. Apud Cæs.       B. G. IV, 10, _Vosego_ exstat in ed. Junt. et Oudend.     Dumque ea Gallorum populi dant funera campo,   Adcitas propere castris in prælia consul   Raptabat turmas, primusque ruebat in hostem,   Candenti sublimis equo: trahit undique lectum   Divitis Ausoniæ juvenem, Marsosque, Coramque,                    220   Laurentumque decus, jaculatoremque Sabellum,   Et Gradivicolam celso de colle Tudertem,   Indutosque simul gentilia lina Faliscos;     218. _Raptabat_, ut _rapere_ passim, vid. Ind. et Virg. Æn. VII,     725; X, 178.     220. _Divitis Ausoniæ_, vid. Virg. Georg. II, 136... 166.     --_Cora_, hod. _Core_, Latii opp. in Volscis, vid. Heyne ad Virg.     Æn. VI, 776, et Cluver. Ital. ant. pag. 1017.     221. _Laurentum_, vid. ad I, 110.     --_decus_, electos juvenes.     --_jaculatorem Sabellum_, vid. Heyne ad Virg. Æn. VII, 665.     222. _Tuder_, seu _Tudertum_ (nunc _Todi_) opp. Umbriæ, in colle     situm, cf. VI, 645; Plin. III, 14.     --_Gradivicolam_, cf. VIII, 462, et, quem Drak. laudat, Gruter.     p. 423, n. 1.     223. _Faliscos_ in Etruria, qui _Æqui_ dicuntur VIII, 488, exemplo     Virg. Æn. VII, 695, ubi vid. Heyne, et in Exc. VIII, ad Æn. VII, 722     sq. _Faliscos_ populum, et _Falerios_ oppidum adpellant Livius et     alii, sed urbem memorat Eutrop. I, 18, quæ hodie _Falari_ dicitur,     vel potius _Civita Castellana_, vid. Fontanin. Antiq. Hortæ colon.     Etrusc. pag. 80 (in Graev. Thes. Ant. Ital. T. VIII). De _linis     Faliscis_ auctore Drak. consule Ulit. ad Grat. Cyneg. v. 40.       220. _Coræque... decus_ malebat N. Heins.; et v. 223, _Indutosque       humeris_; audacter et frustra; nam _simul_ pendet a verbo       _trahis_.   Quosque sub Herculeis taciturno flumine muris   Pomifera arva creant Anienicolæ Catilli;                         225   Quosque in prægelidis duratos Hernica rivis   Mittebant saxa, et nebulosi rura Casini.     224. Intell. Tibur, de quo vit. ad v. 187, in V.L.     --_taciturno flumine_, Aniene, ut ap. Horat. Od. I, xxxi, 8. Cf.     V.L.     --_Herculeis muris_, ob cultum templumque Herculis, τὸ Ἡράκλειον,     unde _Hercules Tiburtinus_ in marmorr. priscis memoratur; vid. quos     Drak. laudat, Gruter. p. 49, n. 6; p. 1013, n. 3, et Rader. ad     Martial. I, 13. Cf. etiam Strab. V, p. 164; Prop. II, xxxii, 5; IV,     vii, 82.     225. De _pomiferis arvis_ Tiburis, vid. Bentl. et Jani ad Horat. Od.     I, vii, 14, et Sat. II, iv, 70, quosque Drak. jam citavit, Heins. ad     Ovid. Amor. III, 6, 46, et Broukh. ad Prop. IV, vii, 81.     226. _Hernica saxa_, cf. VIII, 391; Cluver. Ital. ant. p. 979, et     Heyne ad Virg. Æn. VII, 684.     --_duratos in rivis_, cf. Virg. Æ. IX, 603 sq.     227. _Casinum_, seu _Cassinum_, Latii municipium (vid. Gruter. Insc.     p. 351 et 431) in Volscis, trans Lirim.     --_nebulosi_, in alto monte siti; Mars. ob viciniam Simbruinorum     stagnorum; Dausq. Sed ea nimis distant. _Sub Casinum stativa     habita_, Liv. XXVI, 9, non longe ab hodierno _Monte Cassino_.       224. _taciturno murmure_ Oxon. Put. R. 3; Parm. Med. prob. Barth.       Adv. VI, 3. Id quominus in contextum reciperem, vix mihi temperare       potui. Vulgatam quidem lect. firmat Draken. auctoritate c. Colon.       et ipsius Silii, qui inf. XII, 539, _leniter sine murmure labi_       Anienem memorat. Sed is locus, nisi argutari velis, cum nostro       facile conciliari potest. Præterea idem fluvius variis sæpe locis       sine et cum murmure labitur, et ipse _Anio_, seu Anien       (_Teverone_), leniter alias fluens, prope _Tibur_ de scopulo cum       murmure ruit, unde _præceps_ dicitur Hor. Od. I, vii, 13 (ubi vid.       Jani), et _murmur tumidamque rabiem_ ipsi tribuunt Prop. IV, vii,       4; et Stat. Silv. I, iii, 21, ut taceam, de fluminibus poetas sæpe       diversa prodere. Conf. Burm. ad Val. Fl. V, 180; Heyne Obss. ad       Tibull. I, vii, 14; et ad Virg. Æn. I, 317. _Taciturno_ autem       _murmure_ dici potest, ut _tacito rumore Mosellæ_ ap. Auson.       Mosell. v. 22, laudatum a Drak. qui ad XI, 421, in his verbis       acumen quoddam captatum putat, ut in _concordia discors_ ap.       Lucan. I, 98; _discordia concors_ ap. Manil. I, 42, et in aliis,       quæ notaverint Ciofan. ad Ovid. Met. I, p. 19; Victor. Var. Lectt.       X, 12; Lambin. ad Hor. Od. I, xxxiv, 2; Intpp. ad Cic. Phil. I, 2;       et Martin. var. lect. III, c. 9, 11. Sed simpl. lene murmur innui       crediderim.       225. _Anienicolæ_, non _Antenicolæque_, scripti, prob. N. Heins.       ad h.l. et ad Ovid. Epist. IX, 141; quia et Maro Æn. VII, 672, et       Noster VIII, 366, primam in _Catillo_ syllabam produxere, etsi       corripuit Stat. Silv. I, iii, 100.   Ibant in Martem terræ dominantis alumni,   Damnati Superis, nec jam reditura juventus.   Scipio, qua medius pugnæ vorat agmina vertex,                    230   Infert cornipedem, atque instinctus strage suorum   Inferias cæsis mactat Labarumque Padumque,   Et Caunum, et multo vix fusum vulnere Breucum,   Gorgoneoque Larum torquentem lumina vultu.     228. _terræ dominantis_, Italiæ, etsi tum hoste tenebatur, unde     immerito lectio videbatur suspecta Barth. Adv. VI, 3. Nec est, quod     poetam ad sua tempora respexisse cum Drak. censeas.     230. _medius vertex pugnæ_, media acies, similis fluctuum rapido     vertici, naves voranti. Conf. Virg. Æneid. lib. I, v. 117, et ad     II, 555.     232. Confer v. 261; XV, 823; Virg. Æneid. lib. X, v. 519 seq., ubi     vid. Heyne.     233. _fusum_, vid. ad II, 113.     234. _Gorgoneo_ exquisite pro torvo, seu obliquo, ob iram et     furorem. Cf. Virg. Æn. VIII, 438, ubi vid. Intpp.       228. _mortem_ conj. Burm. quod arridet Drak., qui argutam tum et       elegantem in hoc versu obpositionem inesse putabat.       230. _notat_ Put. R. 3; Parm. Med. unde _rotat_ conj. N. Heins.       Vulgatum confirmat Drak. locis Virg. Æn. I, 117. et Val. Fl. VIII,       332; _vertex_, non _vortex_, scripti et priscæ edd. cf. ad III,       475.  [“ad III, 475”: in Not.]       233. _Caunum_, non _Camum_, Col. Caunus Hispaniæ mons ap. Liv. XI,       50; _vix visum_ in mentem veniebat Burm. _Breucum_ Col. Vulgo       _Brennum_, unde _Breunum_ conj. Lefeb., quia _Breuci_ in Pannonia       fuere, _Breuni_ vero inter Alpinas gentes. Sed hi Alpium       Rhæticarum incolæ varie scribuntur, _Brenni_, _Breuni_, _Brenci_,       _Breuci_, _Breones_, _Briones_: vid. Casaub. ad Strab. IV, p. 142,       et Intpp. ad Hor. Od. IV, xiv, 11; Plin. III, 25; Suet. Tib. 9;       Flor. IV, 12, pr.   Occidis et tristi, pugnax Lepontice, fato:                       235   Nam dum frena ferox objecto corpore prensat,   Atque æquat celsus residentis consulis ora   Ipse pedes, frontem in mediam gravis incidit ensis,   Et divisum humeris jacuit caput: at Batus, amens   Qui luctatur equo, parmaque incursibus obstat,                   240   Ictu quadrupedis fulva porrectus arena   Elisa incussis amisit calcibus ora.     239. _caput jacuit_ in _humeris_, ut ap. Virg. Æn. IX, 754, 755.     242. _amisit ora calcibus_, h.e. calcibus equi Scipionis conculcatus     adeo est, ut confusis lineamentis nosci non potuerit, quis foret,     Drak. coll. IX, 397 sq., et Luc. II, 167.       235. _Occidit, tristi pugnas L. f._ quidam Marsum secuti; _pugnax_       scripti cum Parm. et Med. Vulgatum _pugnans_ debetur Martino       Herbip. _Leopontice_ Nut. Sed Lepontii populus Alpinus in Rhætia;       vid. Plin. III, 20.       236. _prensat et æquat_ scripti cum R. 3, Parm. Med. Vulgo       _prensas_ et _æquas_; non male.       238. _occidit_ Put. Tell. R. 3; Parm. Hinc _accidit_ scribendum       videbatur N. Heins. ad h.l. et ad Ovid. Fast. V, 360.       239. _at Batus_ Col. _ad Batus_ R. 2; _Achbatus_ Put. _Achutus_       Ox. _Acatus_ R. 3; _Arcatus_ Parm. Vulgo _Abbatus_. 240. _Ut       luctatur_ malebat N. Heins.   Perfurit Ausonius turbata per æquora ductor,   Ceu Geticus Boreas, totum quum sustulit imo   Icarium fundo victor mare; navita vasto                          245   Jactatur sparsus lacerata classe profundo,   Cunctaque canenti perfunditur æquore Cyclas.     243 sqq. cf. ad I, 468 sq., ubi _Ægæum mare_ pro quovis mari     procelloso; sed cum dilectu positum, ut h.l. _Icarium_, pars Ægæi,     inter Samum et Myconum, ab Icaria ins. quam adluit, sic adpellata,     ut _Myrthoum_, _Carpathium_, etc.     247. _Cuncta Cyclas_, omnes Cyclades insulæ; cf. ad I, 472, et Hor.     Od. I, i, 15; _Luctantem Icariis fluctibus Africum_, etc.       244. Vulgg. _gelidus Boreas_, ut passim ap. poetas. Sed _Geticus       Boreas_ Oxon. et Put. quod exquisitius est, ut _Sarmaticus_,       _Edonus_, _Scythicus_, _Arctous_, _Hæmonius_, _Odrysius Boreas_.       Cf. Gron. Obss. IV, 17.       245. _Icaru_ Tell. _Irarum_ Ox. R. 3; Parm. Med. unde _Iratum       mare_, h.e. turbatum conj. N. Heins. non improb. Drak. quia       Africo, non Boreæ imperium in mare Icarium tribuunt Hor. Od. I, i,       15, et alii. Sed vid. not. Si quid mutandam, legerem _rector_ pro       _victor_; ut _arbiter_ et _dux Hadriæ_ ap. Horat. Od. I, iii, 15;       III, iii, 5.     Cryxus, ut in tenui spes, exiguumque salutis,   Armat contemtu mentem necis: horrida barba   Sanguinea rutilat spuma, rictusque furentis                      250   Albet, et adfuso squalent a pulvere crines.   Invadit Tarium, vicino consule pugnas   Miscentem, sævisque virum circumtonat armis.     250, 251. Horrida facies hominis desperatis rebus sævientis. Cf.     v. 277 seq., et V, 434 seq.     --_Sanguinea spuma... Albet_, ut _canens cruor_ I, 424. Spumat     furore, sed _spuma rutilat_ sanguine cæsorum, qui de sua quoque     barba destillat. Lenz.       248. Huic versui vulgo subjungitur alius, _Jam videt esse suæ       mortemque adstare propinquam_, quem tamen non agnoscunt scripti et       edd. ante Juntinam, quare tanquam a Nicandro procusum omisi cum       Lefeb. Saltem _esse super_ Burm. et _instare_ N. Heins. scribendum       videbatur.       251. _adfuso_, non _effuso_, scripti, de quo verbo plura       disputavit N. Heins. ad V, 66; VI, 572, 686; et ad Val. Fl. I,       762.       252. _Darium_, vel _Clarium_ Colon. _Tarrum_ quædam edd. _Marium_       conj. N. Heins. ut sit Rom. nomen. _Dasium_ (vid. ad XIII, 32),       vel _Clanium_ (quo tamen nomine Silius jam sup. v. 188, usus est)       tentabat Drak. Sed idem _Tarium_ quoque notum in Italia nomen       fuisse, ex Plin. XVIII, 6, et Sen. de Clem. I, 13, probat.   Volvitur ille solo: nam pronum effundit in armos   Fata extrema ferens abies, rapiturque pavore                     255   Tractus equi, vinctis connexa ad cingula membris.   Longa cruor sparso linquit vestigia campo,   Et tremulos cuspis ductus in pulvere signat.     255... 257. Tarius, Cryxi hasta equo dejectus, cingulo illius     impeditur, et sic, membris ad connexa cingula vinctis, ab equo per     terram trahitur, Drak. Male Barth. Adv. VI, 3, ex h.l. colligit,     veteres, ut eo firmius equis hærerent, cingulis sese eorum     adligasse.     --_abies_, ut ἐλάτη ap. Hesiod. Scut. Herc. 188, 190. Sic et μελία,     _fraxinus_ et _taxus_; vid. Ind.     --_Fata ext. ferens_, ut _fatifera_, _letifera tela_.     --_pavore equi_, ab equo consternato.     258. _ductus signat_, sulcos facit; conf. Virg. Ge. III, 171, et Æn.     I, 478.     --_Tremula_ proprie est hasta. Lenz. comparat Stat. Theb. VII, 595,     596; XI, 514.       257. _linquit_, non _liquit_, Col.   Laudabat leti juvenem, egregiosque parabat   Ulcisci consul manes, quum dira per auras                        260   Vox venit, et Cryxum ferri clamoribus audit,   Haud notum vultu: surgit violentior ira   Comminus, atque oculos optato in corpore figit.     259. _Laudabat leti_, ἐμακάρισε τοῦ θανάτου, D. Heins.     261. _Vox dira_, magna, ingens. Cf. VIII, 384, et Heyne ad Virg. Æn.     VIII, 350; IX, 185.     --_ferri_, φέρεσθαι, se ferre, incedere, inruere, ut I, 65, 497,     521; II, 527; inf. v. 519; V, 492; VIII, 72; XIV, 317. (cf. Burm. ad     Virg. Æn. V, 373), vel ferri in cælum, tolli ad cælum, efferri,     celebrari, _clamore_, adclamatione et plausu laudantium, vid. ad     v. 215.     --_dira vox_ clamantium, Cryxum adesse, et consul _clamore_ suorum     _audit_, cognoscit, Cryxum _ferri_, inruere. Lenz.     262. _surgit_ ei _violentior ira_, ut _sævæ jamque altius iræ     Dardanio surgunt ductori_ ap. Virg. Æn. X, 813.       260. _auris_ Ox. et R. 2, _aures_ Put. quod placet Lefeb. non       mihi. Conf. X, 366, ubi Drak. conf. XIII, 283; XVII, 42; Virg. Æn.       IX, 112.       262. _iræ_ malebat N. Heins. quia Silius secundos casus amat. Sed  vid. not.