OCTAVIA PRAETEXTA CVM ELEMENTIS COMMENTARII
ω = consensus codicum ς = codicum deteriorum aut unus aut aliquot _Ladek_ = Fr. Ladek, De Octavia praetexta (Dissertat. phil. Vindobonenses III 1--107), Vindobonae 1891 _Ladek, Frage_ = Fr. Ladek, Zur Frage uber die histor. Quellen der Octavia, Wien 1905, p. 1--58 ( = Zeitschr. fur die osterr. Gymn. LVI, 1905. p. 673--701, 865--883, 961--972) _Ladek, Eranos_ = Fr. Ladek, Die romische Tragodie Octavia und die Elektra des Sophokles, Wiener Eranos 1909 p. 189--199 _Nordmeyer_ = G. Nordmeyer, De Octaviae fabula, Diss. Bonnens. 1892 p. 1--65 ( = Fleckeis. Jahrb. Suppl. XIX, 1893, p. 253--317)
OCTAVIA Iam vaga caelo sidera fulgens Aurora fugat, surgit Titan radiante coma mundoque diem reddit clarum. age tot tantis onerata malis, 5 repete assuetos iam tibi questus atque aequoreas vince Alcyonas, vince et volucres Pandionias: gravior namque his fortuna tua est. semper genetrix deflenda mihi, 10 prima meorum causa malorum, tristes questus natae exaudi, si quis remanet sensus in umbris. utinam ante manu grandaeva sua mea rupisset stamina Clotho, 15 tua quam maerens vulnera vidi oraque foedo sparsa cruore. o lux semper funesta mihi, tempore ab illo lux es tenebris invisa magis: 20 tulimus saevae iussa novercae, hostilem animum vultusque truces. illa illa meis tristis Erinys thalamis Stygios praetulit ignes teque extinxit, miserande pater, 25 modo cui totus paruit orbis ultra Oceanum cuique Britanni terga dedere ducibus nostris ante ignoti iurisque sui. 30 coniugis, heu me, pater, insidiis oppresse iaces, servitque domus cum prole tua capta tyranno.
NVTRIX Fulgore primo captus et fragili bono fallacis aulae quisquis attonitus stupet, 35 subito latentis ecce Fortunae impetu modo praepotentem cernat eversam domum stirpemque Claudi, cuius imperio fuit subiectus orbis, paruit liber diu Oceanus et recepit invitus rates. 40 en qui Britannis primus imposuit iugum, ignota tantis classibus texit freta interque gentes barbaras tutus fuit et saeva maria, coniugis scelere occidit, mox illa gnati, cuius extinctus iacet 45 frater venenis. maeret infelix soror eademque coniunx nec graves luctus valet ira coacta tegere crudelis viri; secreta refugit semper, atque odio pari ardens maritus mutua flagrat face. 50 animum dolentis nostra solatur fides pietasque frustra: miscet immitis dolor consilia nostra, nec regi mentis potest generosus ardor, sed malis vires capit. heu quam nefandum prospicit noster timor 55 scelus, quod utinam numen avertat deum.
OCTAVIA NVTRIX
_Octavia_ O mea nullis aequanda malis fortuna, licet repetam luctus, Electra, tuos. tibi maerenti caesum licuit 60 flere parentem, scelus ulcisci vindice fratre, tua quem pietas hosti rapuit texitque fides. me crudeli sorte parentes 65 raptos prohibet lugere timor fratrisque necem deflere vetat, in quo fuerat spes una mihi totque malorum breve solamen. nunc in luctus servata meos 70 magni resto nominis umbra.
_Nutrix_ Vox en nostras perculit aures tristis alumnae; cesset thalamis inferre gradus tarda senectus?
_Octavia_ Excipe nostras lacrimas, nutrix, 75 testis nostri fida doloris.
_N._ Quis te tantis solvet curis, miseranda, dies?
_O._ Qui me Stygias mittet ad umbras.
_N._ Omina quaeso sint ista procul. 80
_O._Non vota meos tua nunc casus, sed fata regunt.
_N._ Dabit afflictae meliora deus tempora mitis; tu modo blando vince obsequio placata virum. 85
_O._ Vincam saevos ante leones tigresque truces, fera quam saevi corda tyranni. odit genitos sanguine claro, spernit superos hominesque simul, 90 nec fortunam capit ipse suam, quam dedit illi per scelus ingens infanda parens. licet ingratum dirae pudeat munere matris hoc imperium cepisse, licet 95 tantum munus morte rependat, feret hunc titulum post fata tamen femina longo semper in aevo.
_N._ Animi retine verba furentis, temere emissam comprime vocem. 99b
_O._ Toleranda quamvis patiar, haud umquam queant 100 nisi morte tristi nostra finiri mala. genetrice caesa, per scelus rapto patre, orbata fratre, miseriis luctu obruta, maerore pressa, coniugi invisa ac meae subiecta famulae luce non grata fruor 105 trepidante semper corde non mortis metu, sed sceleris--absit crimen a fatis meis, mori iuvabit; poena nam gravior nece est videre tumidos et truces miserae mihi vultus tyranni iungere atque hosti oscula, 110 timere nutus, cuius obsequium meus haud ferre posset fata post fratris dolor scelere interempti, cuius imperium tenet et sorte gaudet auctor infandae necis. quam saepe tristis umbra germani meis 115 offertur oculis, membra cum solvit quies et fessa fletu lumina oppressit sopor: modo facibus atris armat infirmas manus oculosque et ora fratris infestus petit, modo trepidus idem refugit in thalamos meos; 120 persequitur hostis atque inhaerenti mihi violentus ensem per latus nostrum rapit. tunc tremor et ingens excutit somnos pavor renovatque luctus et metus miserae mihi. adice his superbam paelicem nostrae domus 125 spoliis nitentem, cuius in munus suam Stygiae parentem natus imposuit rati, quam dira post naufragia superato mari ferro interemit saevior pelagi fretis: quae spes salutis post nefas tantum mihi? 130 inimica victrix imminet thalamis meis odioque nostri flagrat et pretium stupri iustae e marito coniugis captat caput. emergere umbris et fer auxilium tuae natae invocanti, genitor, aut Stygios sinus 135 tellure rupta pande, quo praeceps ferar.
_N._ Frustra parentis invocas manes tui, miseranda, frustra, nulla cui prolis suae manet inter umbras cura, qui nato suo praeferre potuit sanguine alieno satum 140 genitamque fratris coniugem captus sibi toris nefandis flebili iunxit face. hinc orta series facinorum: caedes, doli, regni cupido, sanguinis clari sitis; mactata soceri concidit thalamis gener 145 victima, tuis ne fieret hymenaeis potens. pro facinus ingens! feminae est munus datus Silanus et cruore foedavit suo patrios penates criminis ficti reus. intravit hostis, ei mihi, captam domum, 150 dolis novercae principis factus gener idemque natus, iuvenis infandi ingeni scelerum capaxque, dira cui genetrix facem accendit et te iunxit invitam metu; tantoque victrix facta successu ferox 155 ausa imminere est orbis imperio sacri. quis tot referre facinorum formas potest et spes nefandas feminae et blandos dolos regnum petentis per gradus scelerum omnium? tunc sancta Pietas extulit trepidos gradus 160 vacuamque Erinys saeva funesto pede intravit aulam, polluit Stygia face saevos penates, iura naturae furens fasque omne rupit; miscuit coniunx viro venena saeva cecidit atque eadem sui 165 mox scelere nati; tu quoque extinctus iaces, deflende nobis semper infelix puer, modo sidus orbis, columen augustae domus, Britannice, heu me, nunc levis tantum cinis et tristis umbra; saeva cui lacrimas dedit 170 etiam noverca, cum rogis artus tuos dedit cremandos membraque et vultus deo similes volanti saeviens flamma abstulit.
_O._ Extinguat et me, ne manu nostra cadat!
_N._ Natura vires non dedit tantas tibi. 175
_O._ Dolor, ira, maeror, miseriae, luctus dabunt.
_N._ Vince obsequendo potius immitem virum.
_O._ Vt fratrem ademptum scelere restituat mihi?
_N._ Incolumis ut sis ipsa, labentem ut domum genitoris olim subole restituas tua. 180
_O._ Expectat aliam principis subolem domus; me dira miseri fata germani trahunt.
_N._ Confirmet animum civium tantus favor.
_O._ Solatur iste nostra, non relevat mala.
_N._ Vis magna populi est. _O._ Principis maior tamen. l85
_N._ Respiciet ipse coniugem. _O._ Paelex vetat.
_N._ Invisa cunctis nempe. _O._ Sed cara est viro.
_N._ Nondum uxor est. _O._ Iam fiet et genetrix simul.
_N._ Iuvenilis ardor impetu primo furit, languescit idem facile nec durat diu 190 in Venere turpi ceu levis flammae vapor: amor perennis coniugis castae manet. violare prima quae toros ausa est tuos animumque domini famula possedit diu, iam metuit eadem -- _O._ Nempe praelatam sibi. 195
_N._ Subiecta et humilis atque monumenta extruit, quibus timorem fassa testator suum. et hanc levis fallaxque destituet deus, volucer Cupido. sit licet forma eminens, opibus superba, gaudium capiet breve. 200 Passa est similes ipsa dolores regina deum, cum se formas vertit in omnes dominus caeli divumque pater, et modo pennas sumpsit oloris, 205 modo Sidonii cornua tauri, aureus idem fluxit in imbri; fulgent caelo sidera Ledae, patrio residet Bacchus Olympo, deus Alcides possidet Heben 210 nec Iunonis iam timet iras, cuius gener est, qui fuit hostis. vicit sapiens tamen obsequium coniugis altae pressusque dolor: sola Tonantem tenet aethereo 215 secura toro maxima Iuno, nec mortali captus forma deserit altam Iuppiter aulam. tu quoque, terris altera Iuno, soror Augusti coniunxque, graves 220 vince dolores.
_O._ Iungentur ante saeva sideribus freta et ignis undae, Tartaro tristi polus, lux alma tenebris, roscidae nocti dies, quam cum scelesti coniugis mente impia 225 mens nostra semper fratris extincti memor. utinam nefandi principis dirum caput obruere flammis caelitum rector paret, qui saepe terras fulmine infesto quatit mentesque nostras ignibus terret sacris 230 novisque monstris; vidimus caelo iubar ardens cometam pandere infestam facem, qua plaustra tardus noctis aeterna vice regit Bootes frigore Arctoo rigens. en ipse diro spiritu saevi ducis 235 polluitur aether, gentibus clades novas minantur astra, quas regit dux impius. non tam ferum Typhona neglecto Iove irata Tellus edidit quondam parens: haec gravior illo pestis, hic hostis deum 240 homimimque templis expulit superos suis civesque patria, spiritum fratri abstulit, hausit cruorem matris et lucem videt fruiturque vita noxiam atque animam trahit! pro summe genitor, tela cur frustra iacis 245 invicta totiens temere regali manu? in tam nocentem dextra cur cessat tua? utinam suorum facinorum poenas luat Nero insitivus, Domitio genitus patre, orbis tyrannus, quem premit turpi iugo 250 morumque vitiis nomen Augustum inquinat!
_N._ Indignus ille, fateor, est thalamis tuis. sed cede fatis atque fortunae tuae, alumna, quaeso neve violentam move iram mariti. forsitan vindex deus 255 existet aliquis, laetus et veniet dies.
_O._ Gravi deorum nostra iam pridem domus urgetur ira, prima quam pressit Venus furore miserae dura genetricis meae, quae nupta demens nupsit incesta face 260 oblita nostri, coniugis, legum immemor. illo soluta crine, succincta anguibus ultrix Erinys venit ad Stygios toros raptasque thalamis sanguine extinxit faces; incendit ira principis pectus truci 265 caedem in nefandam: cecidit infelix parens, heu, nostra ferro meque perpetuo obruit extincta luctu; coniugem traxit suum natumque ad umbras, prodidit lapsam domum.
_N._ Renovare luctus parce cum fletu pios, 270 manes parentis neve sollicita tuae, graves furoris quae sui poenas dedit.
CHORVS ROMANORVM Quae fama modo venit ad aures? utinam falso credita perdat frustra totiens iactata fidem, 275 nec nova coniunx nostri thalamos principis intret, teneatque suos nupta penates Claudia proles; edat partu pignora pacis, qua tranquillus gaudeat orbis 280 servetque decus Roma aeternum. fratris thalamos sortita tenet maxima Iuno; soror Augusti sociata toris cur a patria pellitur aula? 285 sancta quid illi prodest pietas divusque pater, 286b quid virginitas castusque pudor? nos quoque nostri sunt immemores post fata ducis, cuius stirpem prodimus acri suadente metu. 290 vera priorum virtus quondam Romana fuit verumque genus Martis in illis sanguisque viris. illi reges hac expulerunt urbe superbos 295 ultique tuos sunt bene manes, virgo dextra caesa parentis, ne servitium paterere grave et improba ferret praemia victrix dira libido. 300 te quoque bellum triste secutum est, mactata tua miseranda manu, nata Lucreti, stuprum saevi passa tyranni. dedit infandi sceleris poenas cum Tarquinio Tullia coniunx, 305 quae per caesi membra parentis egit saevos impia currus laceroque seni violenta rogos nata negavit. haec quoque nati videre nefas 310 saecula magnum, cum Tyrrhenum rate ferali princeps captam fraude parentem misit in aequor. 313b properant placidos linquere portus iussi nautae, 315 resonant remis pulsata freta: fertur in altum provecta ratis, quae resolute robore labens pressa dehiscit sorbetque mare. tollitur ingens clamor ad astra 320 cum femineo mixtus planctu. mors ante oculos dira vagatur; quaerit leti sibi quisque fugam: alii lacerae puppis tabulis haerent nudi fluctusque secant, 325 repetunt alii litora nantes; multos mergunt fata profundo. scindit vestes Augusta suas laceratque comas rigat et maestis fletibus ora. 330 postquam spes est nulla salutis, ardens ira, iam victa malis: 'haec' exclamat 'mihi pro tanto munere reddis praemia, nate? hac sum, fateor, digna carina, 335 quae te genui, quae tibi lucem atque imperium nomenque dedi Caesaris amens. exere vultus Acheronte tuos poenisque meis pascere, coniunx; 340 ego causa tuae, miserande, necis natoque tuo funeris auctor en, ut merui, ferar ad manes inhumata tuos obruta saevis aequoris undis.' 345 feriunt fluctus ora loquentis, ruit in pelagus rursumque salo pressa resurgit, pellit palmis cogente metu freta, sed cedit fessa labori. 350 mansit tacitis in pectoribus spreta tristi iam morte fides: multi dominae ferre auxilium pelago fractis viribus audent; bracchia quamvis lenta trahentem 355 voce hortantur manibusque levant, quid tibi saevi fugisse maris profuit undas? ferro es nati moritura tui, cuius facinus vix posteritas, tarde semper saecula credent. 360 furit ereptam pelagoque dolet vivere matrem impius ingens geminatque nefas; ruit in miserae fata parentis patiturque moram sceleris nullam. 365 missus peragit iussa satelles, reserat dominae pectora ferro. caedis moriens illa ministrum rogat infelix, utero dirum condat ut ensem: 370 'hic est, hic est fodiendus' ait 'ferro, monstrum qui tale tulit.' post hanc vocem cum supremo mixtam gemitu animam tandem 375 per fera tristem vulnera reddit.
SENECA Quid me, potens Fortuna fallaci mihi blandita vultu, sorte contentum mea alte extulisti, gravius ut ruerem edita receptus arce totque prospicerem metus? 380 melius latebam procul ab invidiae malis remotus inter Corsici rupes maris, ubi liber animus et sui iuris mihi semper vacabat studia recolenti mea. o quam iuvabat, quo nihil maius parens 385 natura genuit, operis immensi artifex, caelum intueri solis et currus sacros mundique motus, noctis alternas vices orbemque Phoebes, astra quem cingunt vaga, lateque fulgens aetheris magni decus. 390 qui si senescit tantus in caecum chaos casurus iterum, nunc adest mundo dies supremus ille, qui premat genus impium caeli ruina, rursus ut stirpem novam generet renascens melior, ut quondam tulit 395 iuvenis tenente regna Saturno poli. tunc illa virgo, numinis magni dea, Iustitia caelo missa cum sancta Fide terris regebat mitis humanum genus. non bella norant, non tubae fremitus truces, 400 non arma gentes, cingere assuerant suas muris nec urbes; pervium cunctis iter, communis usus omnium rerum fuit; et ipsa tellus laeta fecundos sinus pandebat ultro, tam piis felix parens 405 et tuta alumnis. alia sed suboles minus conspecta mitis, tertium sollers genus novas ad artes extitit sanctum tamen; mox inquietum, quod sequi cursu feras auderet acres, fluctibus tectos gravi 410 extrahere pisces rete vel calamo levi, decipere volucres crate _vel tereti vagas_ tenere laqueo, premere subiectos iugo tauros feroces, vulnere immunem prius sulcare terram, laesa quae fruges suas 415 interius alte condidit sacro sinu. sed in parentis viscera intravit suae deterior aetas, eruit ferrum grave aurumque, saevas mox et armavit manus. partita fines regna constituit, novas 420 extruxit urbes, tecta defendit sua aliena telis aut petit praedae imminens. neglecta terras fugit et mores feros hominum et cruenta caede pollutas manus Astraea virgo, siderum magnum decus. 425 cupido belli crevit atque auri fames totum per orbem, maximum exortum est malum luxuria, pestis blanda, cui vires dedit roburque longum tempus atque error gravis. collecta vitia per tot aetates diu 430 in nos redundant; saeculo premimur gravi, quo scelera regnant, saevit impietas furens, turpi libido Venere dominatur potens, luxuria victrix orbis immensas opes iam pridem avaris manibus, ut perdat, rapit. 435 sed ecce gressu fertur attonito Nero trucique vultu; quid ferat mente horreo.
NERO PRAEFECTVS SENECA
_Nero_ Perage imperata; mitte, qui Plauti mihi Sullaeque caesi referat abscisum caput. 438b
_Praef._ Iussa haud morabor, castra confestim petam.
_Seneca_ Nihil in propinquos temere constitui decet. 440
_N._ Iustum esse facile est, cui vacat pectus metu.
_S._ Magnum timoris remedium dementia est.
_N._ Extinguere hostem maxima est virtus ducis.
_S._ Servare cives maior est patriae patri.
_N._ Praecipere mitem convenit pueris senem. 445
_S._ Regenda magis est fervida adolescentia.
_N._ Aetate in hac sat esse consilii reor.
_S._ Vt facta superi comprobent semper tua.
_N._ Stulte verebor, ipse cum faciam, deos.
_S._ Hoc plus verere, quod licet tantum tibi. 450
_N._ Fortuna nostra cuncta permittit mihi.
_S._ Crede obsequenti parcius: levis est dea.
_N._ Inertis est nescire, quid liceat sibi.
_S._ Id facere faus est, quod decet, non quod licet.
_N._ Calcat iacentem vulgus. _S._ Invisum opprimit. 455
_N._ Ferrum tuetur principem. _S._ Melius fides.
_N._ Decet timeri Caesarem. _S._ At plus diligi.
_N._ Metuant necesse est. _S._ Quicquid, exprimitur, grave est.
_N._ Iussisque nostris pareant. _S._ Iusta impera.
_N._ Statuam ipse. _S._ Quae consensus efficiat rata. 460
_N._ Despectus ensis faciet. _S._ Hoc absit nefas.
_N._ An patiar ultra sanguinem nostrum peti, inultus et contemptus ut subito opprimar? exilia non fregere summotos procul Plautum atque Sullam, pertinax quorum furor 465 armat ministros sceleris in caedem meam, absentium cum maneat etiam ingens favor in urbe nostra, qui fovet spes exulum. tollantur hostes ense suspecti mihi. invisa coniunx pereat et carum sibi 470 fratrem sequatur. quicquid excelsum est, cadat.
_S._ Pulcrum eminere est inter illustres viros, consulere patriae, parcere afflictis, fera caede abstinere tempus atque irae dare, orbi quietem, saeculo pacem suo. 475 haec summa virtus, petitur hac caelum via. sic ille patriae primus Augustus parens complexus astra est colitur et templis deus. illum tamen fortuna iactavit diu terra marique per graves belli vices, 480 hostes parentis donec oppressit sui. tibi numen incruenta summisit suum et dedit habenas imperi facili manu nutuque terras maria subiecit tuo. invidia tristis victa consensu pio 485 cessit senatus, equitis accensus favor, plebisque votis atque iudicio patrum tu pacis auctor, generis humani arbiter electus orbem iam sacra specie regis patriae parens; quod nomen ut serves, petit 490 suosque cives Roma commendat tibi.
_N._ Munus deorum est, ipsa quod servit mihi Roma et senatus quodque ab invitis preces humilesque voces exprimit nostri metus. servare cives principi et patriae graves 495 claro tumentes genere quae dementia est, cum liceat una voce suspectos sibi mori iubere? Brutus in caedem ducis, a quo salutem tulerat, armavit manus: invictus acie, gentium domitor, Iovi 500 aequatus altos saepe per honorum gradus Caesar nefando civium scelere occidit. quantum cruoris Roma non vidit sui lacerata totiens! ille qui meruit pia virtute caelum, divus Augustus, viros 505 quot interemit nobiles, iuvenes senes sparsos per orbem, cum suos mortis metu fugerent penates et trium ferrum ducum tabula notante deditos tristi neci! exposita rostris capita caesorum patres 510 videre maesti, flere nec licuit suos, non genere dira tabe pollute foro, stillante sanie per putres vultus gravi. nec finis hic cruoris aut caedis stetit: pavere volucres et feras saevas diu 515 tristes Philippi, hausit et Siculum mare classes virosque saepe caedentes suos. concussus orbis viribus magnis ducum. superatus acie puppibus Nilum petit fugae paratis ipse periturus brevi. 520 hausit cruorem incesta Romani ducis Aegyptus iterum, nunc leves umbras tegit. illic sepultum est impie gestum diu civile bellum. condidit tandem suos iam fessus enses victor hebetatos feris 525 vulneribus, et continuit imperium metus. armis fideque militis tutus fuit, pietate nati factus eximia deus post fata consecratus et templis datus. nos quoque manebunt astra, si saevo prior 530 ense occuparo, quicquid infestum est mihi, dignaque nostram subole fundaro domum.
_S._ Implebit aulam stirpe caelesti tuam generata divo, Claudiae gentis decus, sortita fratris more Iunonis toros. 535
_N._ Incesta genetrix detrahit generi fidem animusque numquam coniugis iunctus mihi.
_S._ Teneris in annis haud satis clara est fides, pudore victus cum tegit flammas amor.
_N._ Hoc equidem et ipse credidi frustra diu, 540 manifesta quamvis pectore insociabili vultuque signa proderent odium mei, tandem quod ardens statuit ulcisci dolor; dignamque thalamis coniugem inveni meis genere atque forma, victa cui cedat Venus 545 Iovisque coniunx et ferox armis dea.
_S._ Probitas fidesque coniugis, mores, pudor placeant marito; sola perpetuo manent subiecta nulli mentis atque animi bona; florem decoris singuli carpunt dies. 550
_N._ Omnes in unam contulit laudes deus, talemque nasci fata voluerunt mihi.
_S._ Recedat a te (temere ne credas!) amor.
_N._ Quem summovere fulminis dominus nequit, caeli tyrannum, saeva qui penetrat freta 555 Ditisque regna, detrahit superos polo?
_S._ Volucrem esse Amorem fingit immitem deum mortalis error armat et telis manus arcuque sacras, instruit saeva face genitumque credit Venere, Vulcano satum: 560 vis magna mentis blandus atque animi calor Amor est; iuventa gignitur, luxu, otio nutritur inter laeta fortunae bona. quem si fovere atque alere desistas, cadit brevique vires perdit extinctus suas. 565
_N._ Hanc esse vitae maximam causam reor, per quam voluptas oritur; interitu caret, cum procreetur semper humanum genus Amore grato, qui truces mulcet feras. hic mihi iugales praeferat taedas deus 570 iungatque nostris igne Poppaeam toris.
_S._ Vix sustinere possit hos thalamos dolor videre populi sancta nec pietas sinat.
_N._ Prohibebor unus facere, quod cunctis licet?
_S._ Maiora populus semper a summo exigit. 575
_N._ Libet experiri, viribus fractus meis an cedat animis temere conceptus favor.
_S._ Obsequere potius civibus placidus tuis.
_N._ Male imperatur, cum regit vulgus duces.
_S._ Nihil impetrare cum valet, iuste dolet. 580
_N._ Exprimere ius est, ferre quod nequeunt preces?
_S._ Negare durum est. _N._ Principem cogi nefas.
_S._ Remittat ipse. _N._ Fama sed victum feret.
_S._ Levis atque vana. _N._ Sit licet, multos notat.
_S._ Excelsa metuit. _N._ Non minus carpit tamen. 585
_S._ Facile opprimetur. merita te divi patris aetasque frangat coniugis, probitas, pudor.
_N._ Desiste tandem, iam gravis nimium mihi, instare; liceat facere, quod Seneca improbat. et ipse populi vota iam pridem moror, 590 cum portet utero pignus et partem mei. quin destinamus proximum thalamis diem?
AGRIPPINA
Tellure rupta Tartaro gressum extuli Stygiam cruenta praeferens dextra facem thalamis scelestis: nubat his flammis meo 595 Poppaea nato iuncta, quas vindex manus dolorque matris vertet ad tristes rogos. manet inter umbras impiae caedis mihi semper memoria manibus nostris gravis adhuc inultis: reddita est meritis meis 600 funesta merces puppis et pretium imperi nox illa, qua naufragia deflevi mea. comitum necem natique crudelis nefas deflere votum fuerat, haud tempus datum est lacrimis, sed ingens scelere geminavit nefas. 605 perempta ferro, foeda vulneribus sacros intra penates spiritum effudi gravem erepta pelago, sanguine extinxi meo nec odia nati: saevit in nomen ferus matris tyrannus, obrui meritum cupit, 610 simulacra, titulos destruit matris metu totum per orbem, quem dedit poenam in meam puero regendum noster infelix amor. extinctus umbras agitat infestus meas flammisque vultus noxios coniunx petit, 615 instat, minatur, imputat fatum mihi tumulumque nati, poscit auctorem necis. iam parce: dabitur, tempus haud longum peto. ultrix Erinys impio dignum parat letum tyranno, verbera et turpem fugam 620 poenasque, quis et Tantali vincat sitim, dirum laborem Sisyphi, Tityi alitem Ixionisque membra rapientem rotam. licet extruat marmoribus atque auro tegat superbus aulam, limen armatae ducis 625 servent cohortes, mittat immensas opes exhaustus orbis, supplices dextram petant Parthi cruentam, regna divitias ferant: veniet dies tempusque, quo reddat suis animam nocentem sceleribus, iugulum hostibus 630 desertus ac destructus et cunctis egens. heu, quo labor, quo vota ceciderunt mea? quo te furor provexit attonitum tuus et fata, nate, cedat ut tantis malis genetricis ira, quae tuo scelere occidit? 635 utinam, antequam te parvulum in lucem edidi aluique, saevae nostra lacerassent ferae viscera: sine ullo scelere, sine sensu innocens meus occidisses; iunctus atque haerens mihi semper quietam cerneres sedem inferum, 640 proavos patremque, nominis magni viros, quos nunc pudor luctusque perpetuus manet ex te, nefande, meque, quae talem tuli. quid tegere cesso Tartaro vultus meos, noverca, coniunx, mater infelix meis? 645
OCTAVIA CHORVS
Parcite lacrimis urbis festo laetoque die, ne tantus amor nostrique favor principis acres suscitet iras vobisque ego sim causa malorum. non hoc primum 650 pectora vulnus mea senserunt, graviora tuli; dabit hic nostris finem curis vel morte dies. non ego saevi cernere cogor coniugis ora, 655 non invisos intrare mihi thalamos famulae; soror Augusti, non uxor ero. absint tantum tristes poenae letique metus. 660 scelerum diri, miseranda, viri potes hoc demens sperare memor? hos ad thalamos servata diu victima tandem funesta cades. sed quid patrios saepe penates 665 respicis udis confusa genis? propera tectis efferre gradus, linque cruentam principis aulam.
_Chor._ En illuxit suspecta diu fama totiens iactata dies. 670 cessit thalamis Claudia diri pulsa Neronis, quos iam victrix Poppaea tenet, cessat pietas dum nostra gravi compressa metu segnisque dolor. 675 ubi Romani vis est populi, fregit claros quae saepe duces, dedit invictae leges patriae, fasces dignis civibus olim, iussit bellum pacemque, feras 680 gentes domuit, captos reges carcere clausit? gravis en oculis undique nostris iam Poppaeae fulget imago iuncta Neroni! 685 affligat humo violenta manus 685b similes nimium vultus dominae ipsamque toris detrahat altis, petat infestis mox et flammis telisque feris principis aulam. |
|
댓글 없음:
댓글 쓰기